Ο Hλιος Aνατέλλει
Τον ύμνο της χαρίζει στ'αηδόνι η ζωή,
δραπετεύει απ'την μάχη το σκοτάδι
στον ορίζοντα,
στον ορίζοντα,
ξεπρόβαλε η αυγή..
η πρωτότοκη κόρη του Ήλιου.
η πρωτότοκη κόρη του Ήλιου.
Τρυφερό χαμόγελο της φύσης
τα ρόδινα σύννεφα στον ουρανό
κι η ελπίδα ντύθηκε πορτοκαλί.
Λυμένα μακρυά μαλλιά στον άνεμο
θυμίζουν τα κλαδιά της κλαίουσας ιτιάς
στο χορό του Απρίλη..
μπρος στο κατώφλι της μέρας.
μπρος στο κατώφλι της μέρας.
Αθηνάς κέντημα στο γήινο τελάρο
με κλεμμένες μπογιές απ'τον παράδεισο
η χαρούμενη συμφωνία των χρωμάτων
Κι ο ήλιο ανατέλλει στ'απέναντι βουνό
μια καινούργια μέρα γεννιέται
στου χρόνου την αέναη συνέχεια...
Μια νέα μέρα.. χάρισμα ζωής!
Δροσερή αύρα της Άνοιξης..
σαν αιώνιο κάλεσμα του έρωτα
της καρδιάς το τραγούδι!
Lunapiena

Spunta il Sole
L'usignolo canta la Vita
il buio abbandona la lotta
spunta l'alba nell'orizzonte,
la timida figlia del Sole.
Sorrisi di tenerezza intorno,
nuvole colorate di rosa,
è vestita d'arancione la speranza.
Sciolti capelli nel vento
somigliano i rami del salice
alla danza d'Aprile,
sulla soglia del giorno.
Ricamo divino sulla tela terreste
mille colori di un paradiso fiorito,
sinfonia allegra dell'aurora.
Spunta il Sole sulla montagna,
e' nato un altro giorno
nel continuo del tempo...
nel continuo del tempo...
Un altro giorno per vivere.
Fresca brezza di Primavera,
perenne ricchiamo d'amore,
il canto del mio cuore...
Lunapiena
Nessun commento:
Posta un commento